De betekenis van In Their Own Time

Het vraagt heel wat van een opvoeder om in het hier en nu te zijn met een baby. Om om te schakelen van het haastige leven, waarin de dagen propvol zijn met activiteiten en we het altijd druk hebben. Ik merkte deze omschakeling het sterkst toen ik voor het eerst moeder werd. In mijn pre-moeder leven volgde jarenlang de ene deadline na de andere zich op en kwam ik weinig tot rust. Zo was de situatie tot vlak voor de bevalling aan toe.

Misschien was het wel die mentaliteit, waarin ik gewend was om naar hoogtepunten toe te leven, waardoor mijn focus gecentreerd was rondom de mijlpalen in de bewegingsontwikkeling van mijn baby. Of misschien lag de nadruk hier ook wel op door opmerkingen van anderen, zoals "Kan hij al zitten?" of "Het duurt niet lang meer of hij kan kruipen."  

Maar door steeds te denken aan wat er zou gaan komen, ontging mij wat er op dit moment zich voor mijn ogen afspeelde. Dat waren de niet zo spectaculaire kleine stapjes die mijn baby elke dag weer nam. Het is niet zozeer het tempo dat belangrijk is, maar de kwaliteit; de kwaliteit van het spel, van de beweging, van de relatie tussen verzorger en kind.

Ouders en professionals die wachten op de volgende en volgende 'prestatie' missen helaas de wonderbaarlijke kleine veranderingen die de hele tijd plaatsvinden.
Magda Gerber in 'Dear Parent: Caring for Infants with Respect'

De naam In Their Own Time heeft voor mij veel betekenis. Ik koos het omdat het staat voor de tijd, rust en ruimte die we kunnen geven door te waarderen waar het kind nu is. Om werkelijk te zien wat er zich op dit moment voor onze ogen afspeelt.

In een eigen flow

Een kind die 'in zijn eigen tijd is', is in een eigen flow. Hij is bij zichzelf, volgt zijn eigen interesses en ideeën op. Ik denk dat deze staat van zijn heel belangrijk is voor de persoonlijke ontwikkeling van (mijn) kinderen. Daar leren ze zichzelf kennen, vinden ze hun kwaliteiten en levensvreugde. Als ik zo'n mooi geconcentreerd spelmoment zie, probeer ik het zo min mogelijk te verstoren. Bijna alle opmerkingen of handelingen kunnen wachten. Dit moment is kostbaar.

Vertrouwen in het leerproces

Een baby bezit zelf de mogelijkheid om te leren. Dit proces verloopt het beste als ik het ongemoeid laat en vertrouw dat hij alles al in huis heeft wat hiervoor nodig is. Als ouder van een baby, hoef ik niet te onderwijzen. Als ik mezelf ervan weerhou om iets voor te doen, bijvoorbeeld hoe blokken te stapelen, dan geef ik mijn baby het plezier om dit zelf te ontdekken in zijn eigen tijd. Dit geeft hem niet alleen blijdschap over de ontdekking, maar ook zelfvertrouwen. Als ik het als mijn taak zie om mijn kind fysiek in posities te brengen, dan kan ik daarmee onbedoeld de natuurlijke bewegingsontwikkeling verstoren.

Eerder is niet beter

Er is geen haast. Hij zal niet beter zitten of beter lopen omdat hij het eerder dan een ander is gaan doen. Hij zal het leren in zijn eigen tijd. De bewegingsontwikkeling van een kind verloopt in een eigen ritme dat passend is bij zijn fysieke en mentale ontwikkeling. Hij kan pas de volgende stap nemen wanneer hij op het idee komt dat te doen en zijn spieren sterk genoeg zijn om het gewicht van zijn lichaam te dragen. In sommige families komen rugklachten voor, in andere families weer hypertonie. De aanleg is genetisch bepaald en dit heeft invloed op de bewegingsontwikkeling. Er zijn grote onderlinge verschillen wanneer kinderen een bepaalde mijlpaal behalen als ze vrij hebben kunnen bewegen. Het mooie is dat als een baby niet in posities wordt gebracht en de bewegingsontwikkeling in een eigen ritme kan verlopen, dat de baby precies dat zal oefenen wat nodig is om juist die aspecten te versterken die nodig zijn om te compenseren voor de lichamelijke erfenis of het soms zelfs helemaal kan overkomen.

Het gaat helemaal niet om de vraag hoe we een baby via de een of andere kunstmatig geconstrueerde, slim uitgedachte, gecompliceerde oplossing als turnen of gymnastiek 'leren' zich juist en goed te bewegen. Het gaat er eenvoudig om de baby de mogelijkheid te bieden, of hem die niet te ontzeggen, zich te bewegen in overeenstemming met zijn aanleg.
Emmi Pikler in 'Peaceful Babies, Contented Mothers' geschreven in 1940

De naam In Their Own Time fungeert voor mij als een mentale kapstok.

• Het herinnert mij er aan om de rust te vinden om in het nu aanwezig te zijn. Daar waar mijn kind ook is.
• Het herinnert mij er aan om niet te focussen op bewegingsmijlpalen, maar te waarderen wat mijn kind al kan.
• Het herinnert mij er aan om de activiteiten van mijn kind niet te stimuleren of te sturen door aanmoedigende opmerkingen.
• Het herinnert mij er aan om ruimte te geven voor de eigen ontdekkingen van mijn kind en mezelf te weerhouden om ongevraagd voor te doen.
• Het herinnert mij er aan om te accepteren waar mijn kind nu is. Er hangen geen verwachtingen in de lucht waar hij aan moet voldoen.
• Het herinnert mij er aan om te vertrouwen in de competenties van mijn kind.
• Het herinnert mij er aan om voorzichtig te zijn wanneer ik de activiteit van mijn kind onderbreek.
• Het herinnert mij er aan om mezelf te oefenen in het observeren van mijn kind.

Door nauwkeurig toe te zien op onze baby's, door ze te laten doen wat ze kunnen, door onszelf ervan te weerhouden ze te vaak te redden, door te wachten en te wachten en te wachten, door minimale hulp te bieden wanneer ze het echt nodig hebben, laten we onze baby's leren en groeien in hun eigen tijd en op hun eigen manier. - Magda Gerber

Voor sommigen is het van nature makkelijker om te vertrouwen op de competenties van hun kind. Voor mij is het een proces geweest, waarin ik leerde om los te laten en ook in te zien op welke gebieden ik een taak heb in de begeleiding van mijn kind(eren) en waar het beter is om een stap terug te doen zodat ze het zelf kunnen ontdekken. Als dit voor jou ook geldt, dan kan de zin In Their Own Time misschien voor jou ook een mentale kapstok zijn en je helpen herinneren aan de visie die je hebt over de opvoeding en begeleiding van je kinderen.

Verder lezen:

The development of movement - Stages door Emmi Pikler

Moving with Pleasure from the Beginning door Agnes Szanto-Feder
In dit boek staat een quote van Emmi Pikler die ik passend vind bij het onderwerp van deze blogpost. Ze schrijft:

"Why can we not let a child develop according to their own laws? Is it not strange that a child is always forced to do something different from what he would like to? When they are lying on their back, we turn them onto their tummy; when they are on their tummy, we make them sit up or stand up; when they are already standing, we make them take steps, etc. And then, when we realize that their posture is bad in the sitting or standing position, we get desperate... We take them to a physiotherapist for two to three hours per week, where they have to perform the same movements in the form of exercises—that they were prevented from doing earlier: playing on their back and their stomach on a solid surface; stretching, rolling around, crawling on all fours, etc. If we had not restrained all of this before, and we had not forced them to do other things, they could have had a chance to practice all these movements not just for a few hours, but for months, and would definitely have mastered them better and more confidently. So it is better if we—as adults—do not teach the child to move. Simply give them the necessary space and let them do their own thing! How simple this would be...and it would not only be beneficial for them, they would find pleasure in it!"